Bouncing Between Viewing and Sensing
με την Ανδρονίκη Μαραθάκη
Το εργαστήριο αυτό οργανώνεται στο πεδίο που αναδύεται ανάμεσα στον χορό και την παρατήρησή του και αναζητά τις «αερο-γέφυρες» μεταξύ αυτών των δύο κόσμων, μεταξύ χορογραφίας και πρακτικών που δημιουργούν χορό ενώ διαλογιστικά απορροφούν το feedback της κίνησης τους.
Πώς να συμφιλιωθούμε με αυτό το κενό που ξεδιπλώνεται ανάμεσα στις αισθήσεις όταν
παρακολουθούμε το χορό ανθρώπινων σωμάτων και στις ενσώματες πρακτικές;
Πώς αντί να αντιστρέψουμε τις τάσεις κάλυψής του με το πειραματισμό ανάμεσα στο χώρο που
αφήνει και και ακριβώς επειδή αυτό υπάρχει;
Μέσα από παραδείγματα που έχω επισκεφτεί ως χορογράφος και οδηγός εργαστηρίων, θα εστιάσουμε στο πώς να φέρουμε την κίνηση σε πρώτο πλάνο μπροστά στα μάτια μας και πριν δημιουργηθεί το οποιοδήποτε νόημα. Ησυχάζοντας τις όποιες προσδοκίες και επιτρέποντας στο νόημα της κινησης να συνεχίζει να γλιστράει όπως ακριβώς όταν κινούμαστε-διατηρώντας όμως πάντα την τάση επικοινωνίας αυτών των δύο κόσμων- θα αναζητήσουμε πρωτόλειες εκκινήσεις κίνησης, προσκαλώντας αλλιώς τα διάφορα «μάτια» των θεατών. Ανοίγοντας συναισθητικά και κιναισθητικά κανάλια επικοινωνίας διερωτόμαστε για το πώς οι θεατές κι εμείς μπορούμε να γίνουμε μάρτυρες διαδικασιών κίνησης και απαλά να αγγίξουμε όλα μας τις αισθητικές μορφές που δημιουργούνται.
Πρακτικές που έχουν οι άνθρωποι εμπιστευτεί και διατηρήσει στο πέρασμα των χρόνων, σχέσεις με τις οποίες ενώνονται τα διάφορα σημεία του σώματος μας και δρόμους μέσα από τους οποίους αντιλαμβανόμαστε αισθητηριακά το Σώμα μας-ως μέρος του κόσμου αυτού, αποτελούν μερικές από τις διαδρομές με τις οποίες προτείνεται να παρατηρήσουμε τις νέες νοημοσύνες που αναδύονται και που έτσι δημιουργούν “νόημα”.
Σε ένα πειραματικό επίπεδο-που δεν διαμορφώνει χορογραφίκες διαδρομές, που έχουν γεφυρώσει το κενό ανάμεσα στο «βλέπω και νιώθω»- μοιράζομαι κάποιες προσπάθειες οι οποίες αναδεικνύουν τον κενό χώρο μεταξύ τους ως απαραίτητο και δυναμικά παρών, όντας αυτά τα δύο βασίλεια πολλές φορές έντονα αντικρουόμενα. Έτσι όμως υποστηρίζω οτι επιτρέπουν την κίνηση και συνεχίζουν εκτεταμένα να φορτίζουν τη μαγεία. Συνεχίζουν να φορτίζουν τις πολλαπλές αλήθειες που υπάρχουν ανάμεσα στο ορατό και το αόρατο, την υγιή συνύπαρξή τους, καθώς και τα Σώματα που με φροντίδα, σεβασμό και περιέργεια εξερευνούν και κοιτάζουν την κίνηση.
Η Ανδρονίκη Μαραθάκη είναι χορογράφος, ερμηνεύτρια και δασκάλα χορού. Τα τελευταία τρία χρόνια, με τον τίτλο «Let’s be comfort in our own skin» εξελίσσει μια χορευτική πρακτική αυτοσχεδιασμού που καλλιεργεί τη σχέση αισθητηριακών ερεθισμάτων και κίνησης.




















